Κείμενο που μοιράζεται στο τριήμερο για τα 39 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, Τ’ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΟΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΙ
“Η έρημος δεν μπορεί να εξαπλωθεί περισσότερο: είναι παντού. Αλλά μπορεί να γίνει ακόμη πιο βαθιά. Μπροστά στο προφανές της καταστροφής, υπάρχουν εκείνοι που αγανακτούν και εκείνοι που παρατηρούν, εκείνοι που καταγγέλλουν και εκείνοι που οργανώνονται. Είμαστε μεταξύ εκείνων που οργανώνονται”.
Τα τελευταία 2,5 χρόνια συντελείται μια διαρκής και ολοένα εντεινόμενη επίθεση σε βάρος της κοινωνίας από τα εγχώρια πολιτικά και οικονομικά αφεντικά και τους υπερεθνικούς τους συμμάχους (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ) που έχει διαμορφώσει μια ζοφερή, αποπνικτική ατμόσφαιρα για εκατομμύρια προλετάριους. Διαρκείς περικοπές σε μισθούς, επιδόματα και συντάξεις, τρομακτική αύξηση του ποσοστού των ανέργων που σύμφωνα με επίσημα στοιχεία αγγίζει το 26%, επιβολή δυσβάστακτων φόρων ακόμα και στα πιο βασικά είδη πρώτης ανάγκης όπως η στέγαση και η σίτιση, συνθέτουν ένα σκηνικό φτώχειας και εξαθλίωσης που οδηγεί βίαια τεράστια κοινωνικά κομμάτια στην έξοδο, είτε μέσω της περιθωριοποίησης είτε μέσω του αργού θανάτου και της αυτοκτονίας. Πρόσφατα, η πολιτική διαχείριση του καπιταλισμού στη χώρα πέρασε ένα ακόμα πακέτο οικονομικών μέτρων, μέσα από τη διαδικασία του κατεπείγοντος, που προωθεί την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, πλήθος απολύσεων στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, περικοπές στον τομέα της υγείας, σε οικογενειακά επιδόματα, σε χαμηλές συντάξεις κ.α. Όλα αυτά σε μια περίοδο που οι εργασιακές σχέσεις είναι ήδη διαλυμένες από τα προηγούμενα μέτρα κοινωνικής εξόντωσης και η βασική συνθήκη δουλειάς είναι η μαύρη, ανασφάλιστη και ελαστική εργασία για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς δικαιώματα και χωρίς πολλές απαιτήσεις.
Παράλληλα, και επειδή όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί “όταν τα καρότα λιγοστεύουν, τα μαστίγια περισσεύουν”, το καθεστώς έχει επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου ολομέτωπη κατασταλτική επίθεση εις βάρος αγωνιζόμενων ανθρώπων, αλλά και άλλων κομματιών που ενοχλούν με την παρουσία τους τις κυριαρχικές ορέξεις. Στην προμετωπίδα της επίθεσης αυτής το τελευταίο διάστημα βρίσκεται η φασιστική επιχείρηση “Ξένιος Δίας”, το σύγχρονο κυνήγι μαγισσών, που ξεκινάει από συλλήψεις μεταναστών χωρίς χαρτιά και εν συνεχεία εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, συνεχίζει όμως και σε άλλες περιθωριοποιημένες ομάδες όπως οι τοξικοεξαρτημένοι, οι εκδιδόμενες γυναίκες, οι άστεγοι, οι ομοφυλόφιλοι κλπ. Αρχικός στόχος είναι ο πλήρης έλεγχος και η καθυπόταξη των ομάδων αυτών ούτως ώστε να μην καταφέρουν στο μέλλον να συναντηθούν στο δρόμο με όσους αντιστέκονται συνθέτοντας έτσι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο για τ’ αφεντικά κοινωνικό κράμα. Απώτερος δεν είναι άλλος από την επιβολή της στρατηγικής μηδενικής ανοχής πάνω στα κοινωνικά κομμάτια που “περισσεύουν” και του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που στοχεύει στην εδραίωση και ενσωμάτωση του φόβου και του ελέγχου στην κοινωνία. Με λίγα λόγια, ο “Ξένιος Δίας” δεν είναι τίποτα άλλο από το όχημα του κράτους στην προσπάθεια επιβολής του Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης στην κοινωνία που έρχεται για να αποτελέσει μια νέα μορφή κανονικότητας με κατασταλτικές επιχειρήσεις σε βάρος όλων όσοι ενοχλούν ή δεν χρειάζονται και διαρκή παραδειγματισμό και εκφοβισμό όλων των υπόλοιπων. Πρόκειται δηλαδή για την επιβολή μια νέας ολοκληρωτικής συνθήκης στην οποία το κράτος θα παρέχει ασφάλεια εξαγοράζοντας ή επιβάλλοντας, ανάλογα με την περίσταση, την υποταγή. Την ίδια στιγμή, διαδηλώσεις χτυπιούνται λυσσαλέα από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, άνθρωποι συλλαμβάνονται, διώκονται με διογκωμένα κατηγορητήρια, ξυλοκοπούνται και βασανίζονται, τυλίγονται σε μια κόλλα χαρτί χωρίς στοιχεία, ενώ ακολούθως δημοσιεύονται τα πρόσωπα τους στα ηλεκτρονικά μέσα, διατάζεται σε ορισμένες περιπτώσεις η προφυλάκιση τους ή τους επιβάλλονται εξοντωτικές χρηματικές ποινές για να ανακτήσουν την ελευθερία τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των 4 συντρόφων στην Πάτρα που από ψευδείς μαρτυρίες χρυσαυγιτών βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν κατηγορίες για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βαθμό κακουργήματος, αλλά και των 15 αγωνιστών της αντιφασιστικής περιπολίας της 30ης Σεπτέμβρη στην Αθήνα που αφού δέχτηκαν βίαιη επίθεση την ώρα της πορείας από την εγκληματική συμμορία της αστυνομίας που ονομάζεται ομάδα Δέλτα, στη συνέχεια οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ όπου βασανίστηκαν με ηλεκτροσόκ από όπλα taser, ξυλοκοπήθηκαν, υπέστησαν εγκαύματα και φωτογραφήθηκαν από τους σύγχρονους απογόνους των ταγμάτων ασφαλείας με ταυτόχρονες απειλές πως τα ονόματα και οι φωτογραφίες τους θα δοθούν στη χρυσή αυγή για κάθε χρήση.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο συνολικής επίθεσης της κυριαρχίας, την εμφάνιση τους έχουν κάνει και οι παρακρατικές-φασιστικές ομάδες κρούσης που έσπευσαν να συνδράμουν στη διαδικασία εγκαθίδρυσης του κρατικού ολοκληρωτισμού. Με καθημερινές επιθέσεις σε μετανάστες και σε αγωνιζόμενους ανθρώπους εντείνουν το κλίμα τρομοκράτησης των από κάτω και αποδεικνύουν ότι αποτελούν μια από τις βασικότερες εφεδρείες του πολιτικού συστήματος σε περιόδους κρίσης. Ειδικά η νεοναζιστική χρυσή αυγή, κρατικό ενεργούμενο και υποχείριο από τη στιγμή της ίδρυσης της και πολιτικό εγγόνι των χιτών και των ταγματασφαλιτών της κατοχής και του εμφυλίου, μπορεί σήμερα να προωθείται διακαώς ως αντισυστημική δύναμη και να προβάλλει ένα δήθεν κοινωνικό προσωπείο, επιδιώκει όμως κυρίως να αναπτύξει τα πιο συντηρητικά και αντιδραστικά ένστικτα μια κοινωνίας σε κρίση, διαλύοντας του όποιους συλλογικούς δεσμούς είχε και προωθώντας το σταδιακό εκφασισμό της. Έφτασε ήδη ο καιρός που χρησιμοποιείται ξανά και εντελώς απροκάλυπτα ως συστημική εφεδρεία, βρισκόμενη στο πλευρό της κατασταλτικής και αντικινηματικής δράσης των επίσημων κρατικών δυνάμεων. Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε τις επιθέσεις σε πάγκους μεροκαμματιάρηδων μικροπωλητών σε Ραφήνα και Μεσολόγγι, τις επιθέσεις σε καταλήψεις και ανοιχτά κοινωνικά κέντρα (όπως αυτή που έγινε στην κατάληψη Παραρτήματος στις 19 Μάη, αλλά και σε άλλους χώρους αγώνα στο Αγρίνιο, στην Κέρκυρα, στο Ρέθυμνο κ.α.). Ίδια είναι και η στάση της στο εσωτερικό της βουλής καθώς δε δίστασε να υπερψηφίσει την ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας και να υπερασπιστεί τα ιδιωτικά συμφέροντα διαφόρων επιχειρηματικών ομάδων.
Σε πλήρη σύμπνοια με τους κρατικούς σχεδιασμούς, τα μέσα ενημέρωσης διεξάγουν ένα καθημερινό αγώνα πολιτικής και ιδεολογικής κατασυκοφάντησης όσων αντιστέκονται μέσα από εκστρατείες λασπολογίας στα δελτία ειδήσεων σε μια απόπειρα απονοηματοδότησης της σημασίας των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, της συλλογικής και αδιαμεσολάβητης αντίστασης των καταπιεσμένων κοινωνικών κομματιών και προβολής του ατομικού δρόμου, της παθητικότητας και της μιζέριας ως της μόνης διεξοδικής και ρεαλιστικής συνθήκης ζωής. Παράλληλα, προωθούν πάση θυσία ιδεολογήματα όπως αυτά της εθνικής ενότητας και του ρατσισμού αποσκοπώντας στο διαχωρισμό των κοινωνικών κομματιών σε ντόπιους και ξένους και στον αποπροσανατολισμό της κοινωνικής οργής, ούτως ώστε αυτή να διαχυθεί και να αποσυμπιεστεί σε ακίνδυνα για τα αφεντικά και το κράτος ζητήματα. Ακόμα κι όταν ορισμένες φωνές επιχειρούν να ορθώσουν ανάστημα εκφράζοντας μια διαφορετική προς το σύστημα γνώμη, αυτές φιμώνονται με συνοπτικές διαδικασίες αποδεικνύοντας πως σε συνθήκες κρίσης και γενικότερης αμφισβήτησης το καθεστώς δε διστάζει να αφαιρέσει το δημοκρατικό του προσωπείο για να μας δείξει τα αληθινά του δόντια.
Στον αντίποδα οι κομματικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες, έχοντας συμμαχήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με το κράτος ή στην καλύτερη περίπτωση έχοντας παραδεχθεί την αδυναμία και την ήττα τους μπροστά στη σφοδρότητα της εξουσιαστικής επίθεσης, αρκούνται στο να καλούν τον κόσμο σε αποσπασματικές 24ωρες ή 48ωρες απεργίες χωρίς συγκεκριμένη στρατηγική και προοπτική, χωρίς να θέτουν διάρκεια και περιεχόμενο στον αγώνα. Αναλαμβάνουν με αυτό τον τρόπο την ευθύνη που τους αναλογεί για τη μετατροπή των περισσοτέρων απεργιακών συγκεντρώσεων σε εθιμοτυπικές μαζώξεις παρά σε στιγμές που θα μπορούσαν να αποτελέσουν εφαλτήρια για όξυνση της κοινωνικής αντίστασης μέσα από το συνολικό μπλοκάρισμα της παραγωγής και τη δυναμική παρουσία στο δρόμο, μέσα από τη σταδιακή προώθηση μιας γενικής απεργίας διαρκείας που θα αμφισβητεί συνολικά το πολιτικό και οικονομικό σύστημα βάζοντας τις βάσεις για την ανατροπή του.Από την άλλη πρέπει να ξεκαθαριστεί και στο εσωτερικό του κινήματος, στον κόσμο που βρίσκεται ήδη στο στρατόπεδο της αντίστασης και της ελευθερίας πως απαιτείται στιβαρή οργάνωση, συγκεκριμένος σχεδιασμός και ανατρεπτικό πολιτικό περιεχόμενο που να θίγει συνολικά το ζήτημα του κοινωνικού μετασχηματισμού σε ευρύτερες ταξικές και κοινωνικές συλλογικότητες, ούτως ώστε να μπουν τα θεμέλια της επαναστατικής διαδικασίας στο σήμερα χωρίς μεταθέσεις σε ένα μακρινό και δυσδιάκριτο μέλλον.
Εν κατακλείδι, ως αναρχικοί δεν χαρίζουμε το αίμα και το πνεύμα του Νοέμβρη σε κανέναν που βλέπει την εξέγερση του Πολυτεχνείου ως αγώνα για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και της επιστροφής στην «ομαλότητα». Το σύνθημα “κάτω η εξουσία” στα κάγκελα του Πολυτεχνείου είναι φωτεινός φάρος που μας οδηγεί 39 χρόνια μετά και μας θυμίζει την βαθιά θέληση και πίστη των ανθρώπων για ελευθερία και κοινωνική αυτοδιεύθυνση. Απέναντι στον ολοκληρωτισμό που επιβάλλει η δημοκρατία, η μόνη πραγματική προοπτική αντίστασης είναι οι κοινοί, αδιαμεσολάβητοι αγώνες των καταπιεσμένων -ντόπιων και μεταναστών-, η αυτοοργάνωση και η συλλογικοποίηση παντού: στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές. Με τα σωματεία βάσης, τις συνελεύσεις γειτονιάς, τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους αντίστασης, τις άγριες απεργίες και με όπλο μας την αλληλεγγύη, οφείλουμε στους εαυτούς μας να υπερβούμε το φόβο, την παθητικότητα και την εξατομίκευση και να θέσουμε τους όρους της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης, για την καταστροφή του κράτους, του καπιταλισμού και των ιεραρχικών δομών των κοινωνικών σχέσεων, που το μόνο που έχουν να υποσχεθούν είναι περισσότερη εκμετάλλευση και καταπίεση, ανταγωνισμό, πόλεμο και καταστροφή της φύσης και των πόρων της, της ζωής και της ελευθερίας, του ανθρώπου και της κοινωνίας. Στη θέση τους να δημιουργήσουμε έναν καινούργιο κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας που η ζωή θα οργανώνεται με βάση την εξής αρχή: “από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του”.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ
ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ,
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.
αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος” | σύντροφοι
Πάτρα, Νοέμβρης 2012
Αναδόμηση της Ατλαντίδας 