Ιανουαρίου | 2013 | Αναδόμηση της Ατλαντίδας

Άρνηση στράτευσης ΤΩΡΑ…

Αρχικά να πούμε πως δεν αντιτιθόμαστε στην υποχρεωτική στράτευση επειδή δεν αποδεχόμαστε την βία ως όπλο, αλλά απεναντίας επειδή αρνούμαστε να την χρησιμοποιήσουμε για τα συμφέροντα οποιουδίποτε καθεστώτος ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο πέραν του αγώνα για ελευθερία, πέραν του αγώνα για την πραγματική ατομική και κοινωνική ελευθερία.

Το εκάστοτε κράτος – καθεστώς χρησιμοποιεί τους στρατιώτες σαν πιόνια σε μια σκακιστική παρτίδα κρατικών συμφερόντων. Τα αναλώσιμα, για τους εξουσιαστές, υλικά που λέγονται φαντάροι θα χρησιμοποιηθούν στην εκάστοτε ανούσια σφαγή για τα συμφέροντα αυτών που στην ουσία θα μείνετε ασφαλείς και αμέτοχοι.

Επίσης μέσω της εθνικιστικής προπαγάνδας που θα ασκηθεί στους φαντάρους από τους << ανωτέρους >> τους, το εκάστοτε καθεστώς θα εκκολάψει νέους ενδυνάμη εθνικιστές-ρατσιστές-φασίστες, διασπώντας έτσι την ανθρώπινη κοινωνία, κάνοντάς την ακόμα πιο ευάλωτη και ελεγχόμενη.

Και κάπως έτσι μέσω μιας κατάστασης ανούσιου μίσους και διαμάχης η κοινωνική αυτοδιαχείριση φαντάζει ακόμα πιο μακρινή και άφταστη.

Σε όλο αυτό το χιδέο σκηνικό όχι μόνο δεν μένουμε απαθείς αλά στεκόμαστε εχθρικά απέναντί του!

Ο δικός μας πόλεμος δεν θα έιναι ούτε εθνικός, ούτε κρατικός… Ο δικός μας πόλεμος θα είναι ταξικός!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ – ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΙΑ – ΚΑΝΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ

………………………………………………………………………………………..

Σε μια φασίστο κοινωνία…

Απεργία πείνας είχαν ξεκινήσει τα μέλη της ΣΠΦ:

Γεράσιμος Τσάκαλος, Παναγιώτης Αργυρού και Χρήστος Τσάκαλος (από τις 8 Απρίλη ),

Χάρης Χατζημιχελάκης, Δαμιανός Μπολάνο και Γιώργος Πολύδωρος (από τις 17 Απρίλη )

Τα μέλη της ΣΠΦ απαιτούσαν την οριστική μεταγωγή των Παναγιώτη Αργυρού και Γεράσιμου Τσάκαλου στις φυλακές Κορυδαλλού από τις φυλακές Δομοκού.

Ο αγώνας τους δικαιώθηκε!

Δυστυχώς όμως, δεν δικαιώθηκε και ο αγώνας των:

Αλέξανδρο Μητρούσια, Κώστα Σακκά και Γιώργο Καραγιαννίδη οι οποίοι 6 Απρίλη ξεκίνησαν απεργία πείνας απαιτώντας την απελευθέρωση της αναρχικής Στέλλας Αντωνίου για λόγους υγείας και την άρση των προφυλακίσεων εναντίων τους.

Οι Αλέξανδρος Μητρούσιας, Κώστας Σακκάς και Γιώργος Καραγιαννίδης, κατηγορούνται για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς» και συμμετοχή στην τέλεση 143 πράξεων που της αποδίδονται, χωρίς ποτέ οι ίδιοι να έχουν δηλώσει ότι ανήκουν σε αυτήν, να έχουν υπογράψει κείμενά της ή να προκύπτει συμμετοχή τους από δηλώσεις συγκατηγορουμένων τους η άλλα στοιχεία. Καταγγέλλουν την απίστευτη ευκολία άσκησης ποινικών διώξεων για εκατοντάδες κακουργηματικές πράξεις χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, την χρησιμοποίηση των πολιτικών τους φρονημάτων και των προσωπικών τους σχέσεων ως στοιχείων ενοχοποίησής τους αντί για αποδείξεις, την απόλυτη έλλειψη αιτιολογίας στα εντάλματα προσωρινής τους κράτησης και την επανειλημμένη (τέταρτη για Μητρούσια – Καραγιαννίδη, δεύτερη για Σακκά), δίωξη και προφυλάκιση για το ίδιο αδίκημα (συγκρότηση και ένταξη στη ΣΠΦ 1/1/2008 – 23/9/2009).

Η προφυλάκιση της αναρχικής Στέλλας Αντωνίου για σχεδόν ενάμιση χρόνο μέχρι τώρα χωρίς επαρκή αποδεικτικά στοιχεία εναντίον της, κι ενώ η ίδια αρνείται οποιαδήποτε συμμετοχή της στην οργάνωση για την οποία την κατηγορούν, φανερώνει την φασιστική στάση του κράτους απέναντι στους αναρχικούς και την μεταχείριση που επιφυλάσσει στους αγωνιστές του αναρχικού χώρου. Δεν κρατάνε οι αμφισβητούμενες κατηγορίες την Στέλλα Αντωνίου στην φυλακή αλά η ανάγκη του κράτους για επιβολή πάνω σε όποιο κομμάτι της κοινωνίας τολμά να αντισταθεί με λόγο και δράση στους μηχανισμούς καταστολής, υποταγής και εκμετάλλευσής του. Αυτό έκανε πάντα με όποιο πολίτευμα κι αν παρουσιαζόταν. ‘’Τον προηγούμενο χρόνο ήρθαμε αντιμέτωποι με διάφορες παρατυπίες από τη μεριά του κράτους εναντίον των πολιτικών κρατούμενων. Αρχικά αναφέρομαι στις διπλές και τριπλές προφυλακίσεις αγωνιστών. Διαχώρισαν δηλαδή την κατηγορία της συμμετοχής σε επαναστατική οργάνωση από τις ενέργειες της και χρέωσαν διαφορετικές προφυλακίσεις για την ίδια υπόθεση, για το ίδιο δικαστήριο. Με αυτόν τον τρόπο εξασφάλισαν την παράταση της αιχμαλωσίας πολιτικών κρατουμένων χρησιμοποιώντας ακόμα και τρόπους που το ίδιο το σύνταγμα τους, δεν αναγνωρίζει ως νομότυπες διαδικασίες. Εκτός απ’ αυτό, είδαμε άλλο ένα νέο φαινόμενο που εφαρμόζεται για πρώτη φορά. Επέβαλαν περιοριστικούς όρους σε αγωνιστές που αποφυλακίστηκαν μετά τη λήξη της 18μηνης προσωρινής τους κράτησης, κάτι το οποίο δεν προβλέπεται όταν κάποιος αποφυλακίζεται λόγω «18μηνου».Τον Απρίλιο του 2012 ανακρίθηκα κι εγώ όπως πολλοί άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι, οι οποίοι κατηγορηθήκαμε για την Ε.Ο. Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, για 250 ενέργειες τις οποίες έχει αναλάβει η συγκεκριμένη οργάνωση. Δεν προφυλακιστήκαμε εκ νέου ο Π. Μασούρας, η Ν. Καρακατσάνη κι εγώ παρ’ όλο που ίσχυε το ίδιο πράγμα για όλους όσους αρνηθήκαμε τη συμμετοχή μας: η ανυπαρξία οποιουδήποτε στοιχείου που θα μπορούσε να «δικαιολογήσει» μία νέα προφυλάκιση. Οι περιοριστικοί όροι που μας επιβλήθηκαν έχουν την εξής ιδιαιτερότητα σε σχέση με τους συνηθισμένους όρους που επιβάλλονται. Οι όροι αυτοί είναι καθαρά φρονηματικού τύπου, αφού απαγορεύεται η είσοδος μας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα και στους προαύλιους χώρους αυτών παρά το ότι δεν κατηγορούμαστε για τίποτα που έχει σχέση με πανεπιστημιακούς χώρους. Είναι μία επίθεση εναντίον αγωνιστών, κατά την οποία άτυπα μας ζητάνε να κάνουμε μία «φρονηματική δήλωση». ενώ δεν αναγνωρίζουν την πολιτική μας υπόσταση, μας κάνουν μία πολιτική επίθεση που στόχο έχει να «χτυπήσει» τις συλλογικές διαδικασίες συζήτησης, ζύμωσης και συνδιαμόρφωσης που τόσα χρόνια «στεγάζουμε» στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η απαγόρευση αυτή στοχεύει στην ίδια μας τη συμμετοχή στο α/α κίνημα. Ως πολιτικοί αντίπαλοι του συστήματος οφείλουμε να υπερασπιστούμε την παρουσία μας σε εκείνους τους χώρους που χρόνια τώρα μέσα εκεί διαμορφωθήκαμε, εξεγερθήκαμε, δράσαμε, ζυμωθήκαμε, διαφωνήσαμε, συμφωνήσαμε. Σ’ εκείνους τους χώρους που γεννήθηκε κάθε επαναστατικό και ανατρεπτικό. Εκείνους τους χώρους που το αναρχικό κίνημα, τους χρησιμοποίησε ως κέντρα αγώνων, εξεγέρσεων, μοιράσματος απόψεων και ανατρεπτικών ιδεών. Η ουσία όμως των περιοριστικών αυτών όρων, είναι να επιτεθούν σε όλα τα παραπάνω, ανεξάρτητα από το που θα συναντιέται το κίνημα για να συνδιαμορφώνει. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι δεν επιτίθενται στα ντουβάρια ή σε μερικά κτίρια, χτυπάνε εμφανώς τις διαδικασίες μας, την οργανωμένη αλληλεγγύη και γενικότερα τη δράση μας. Αυτό που φοβούνται είναι η οργάνωση του αναρχικού κινήματος και αυτό προσπαθούν να ποινικοποιήσουν, είτε αυτό οργανώνεται μέσα σε πανεπιστημιακούς χώρους, είτε στις πλατείες και τους δρόμους, είτε στους λόφους και τα βουνά. Ουσιαστικά με το να προσβάλλουμε νομικά αυτούς τους όρους και να μπαίνουμε πάλι στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, δεν αποτελεί από μόνο του μία νίκη αν εμείς οι ίδιοι δεν πολεμήσουμε την ουσία αυτής της κατασταλτικής επιχείρησης που μεγαλώνει και απλώνεται απειλητικά πάνω από το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που σ’ αυτή την εποχή που ζούμε τώρα, μας απαγορεύουν την είσοδο σ’ αυτούς τους χώρους. Σε μία εποχή που ζούμε την πιο ύπουλη μορφή δικτατορίας, τη συγκαλυμμένη. Είναι λοιπόν απαραίτητο να δημιουργηθούν οι κινηματικές αυτές σχέσεις και η κατάλληλη δυναμική ώστε να προασπίσουμε καταστάσεις οι οποίες με το πέρασμα του χρόνου παύουν να είναι αυτονόητες και κατακτημένες. Όπως η υπεράσπιση της πολιτικής μας ταυτότητας κατά τις συλλήψεις. Δεν είμαστε καθόλου μακριά από την εποχή που θα συλλαμβάνουν κάποιον από τον αναρχικό χώρο και θα θεωρείται τολμηρό και απόμακρο το να παραδεχτεί στις διωκτικές και ανακριτικές αρχές ότι είναι αναρχικός.Η απαγόρευση εισόδου στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, η απαγόρευση επικοινωνίας με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο με τους συγκατηγορούμενους μας, είναι η αρχή μιας νέας κατασταλτικής επιχείρησης εναντίον του ευρύτερου α/α χώρου. Ήδη με τον νέο αντιτρομοκρατικό νόμο απειλούμαστε με βαρύτατες κατηγορίες και διώξεις. Θεωρώ ότι αυτό το ζήτημα δεν αφορά μόνο όσους τους έχουν επιβληθεί οι συγκεκριμένοι περιοριστικοί όροι αλλά ολόκληρο τον αναρχικό χώρο. Αφού η επίθεση είναι πολιτική, πολιτικά πρέπει να απαντηθεί.ΥΓ. Στις 13/4 έκανα προσφυγή για την άρση αυτών των όρων και θα συνεχίσω και με άλλες νομικές κινήσεις.

» Τούτη η πολιορκία θα είναι σκληρότερη

Για να μας πείσει

Να αποδεχτούμε μία δουλεία αβλαβή

Ωστόσο εν πλήρη ελευθερία »

Μ.Ν.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

Στέλλα Αντωνίου

Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού

2/5/2012 ‘’

Κίτα γύρο σου, το κράτος διώκει τους αναρχικούς και την ίδια στιγμή αφήνει ανενόχλητους όλους αυτούς τους φασίστες να αλωνίζουν στην κοινωνία, σπέρνοντας ναζιστικές ιδεολογίες μίσους , προσβάλλοντας την ανθρώπινη ύπαρξη.

Το κράτος κυνηγά τους αναρχικούς γιατί τους φοβάται, φοβάται το πάθος τους για την λευτεριά και την ανάγκη τους να παλέψουν για αυτήν.

Μα κυρίως φοβάται μην τυχόν και ξυπνήσουν οι υποταγμένη και επιλέξουν τον δρόμο της επανάστασης, τον δρόμο για την ελευθερία, τον δρόμο για την αναρχία.

Για αυτό τα κράτη ονομάζουν τις επαναστατικές οργανώσεις << τρομοκρατικές >> στην προσπάθειά τους να διαστρεβλώσουν τον αγώνα τους, για αυτό και δεν πρέπει να αποδεχόμαστε αυτή την ονομασία για τους αγωνιστές επαναστάτες.

Το καθεστώς δεν πρέπει να νικήσει.

Λευτεριά σε όλους τους αναρχικούς που βρίσκονται στα κελιά.

Ας τσακίσουμε τα κράτη, τους μόνους τρομοκράτες, όλοι και όλες με τους ένοπλους αντάρτες.

………………………………………………………………………………………..

Χρησιμοποιούμε την αντιπληροφόρηση ως όπλο για να ορθώσουμε τις φωνές μας ενάντια στην καθεστωτική προπαγάνδα των Μέσων Μαζικής Αποχαύνωσης.

Στήνουμε αυτοοργανωμένους σταθμούς για να ηχούν οι φωνές μας μέσα στην κοινονία αναγγέλλοντας την ανάγκη μας για το τέλος αυτού του σάπιου συστήματος.

Κάνουμε καταλήψεις και δρούμε μέσα από αυτές, οι αφίσες, οι προκηρύξεις, οι πορείες και τα συνθήματά μας γίνονται ο κακός βραχνάς της εξουσίας.

Πάντα ετοιμοπόλεμοι θα στρέφουμε την οργή μας πάνω σε κάθε μορφή εξουσίας και φασισμού. Ενάντια σε κάθε μορφή ρατσισμού και διαχωρισμού, ενάντια σε κάθε είδους ανθρώπινης εκμετάλλευσης.

Τα κράτη καταστέλλουν ,εκμεταλλεύονται και εξουσιάζουν. Οι θρησκείες προσηλυτίζουν, αποχαυνώνουν, εκμεταλλεύονται και εξουσιάζουν.

Με μίσος απέναντι στα κράτη και με μόνη πατρίδα μας την Γη ας δούμε όλες τις σημαίες καμένες, με μίσος απέναντι στις θρησκείες και με πίστη στον εαυτό μας ας δούμε όλα τα θρησκευτικά σύμβολα καμένα και ας δούμε, επιτέλους, τους ανθρώπους να ζουν ελεύθεροι δίχως διαχωρισμούς, διχόνοιες και διαμάχες.

…Ως την κοινωνική ανατροπή…